Newton, la guto kaj la Spirita Vivo

Arquivo BV

En la ĵurnalo Correio Braziliense, je la 10-a de Februaro 1987, mi rememoris la maksimon de la granda brazila sciencisto, kuracisto, bakteriologiisto, epidemiologiisto kaj sanitaristo D-ro Oswaldo Cruz (1872-1917), kiun Alziro Zarur (1914-1979), karmemora fondinto de Legio de Bona Volo (LBV) ofte citadis, kaj kiu taŭgas al ni kiel konstanta stimulado ankaŭ sur la kampo de instruado: “Ne malviglu por ne perdi meriton”.

Jen. Temas simple pri altnivela edukado, ne nur sur la kampo de intelekto, sed ankaŭ en tio, kio ni estas, esence: Spirito. Iu povas kontraŭdiri, ke la Scienco ankoraŭ ne pruvis la realecon de la Vivo post la morto. Tamen, ni devas konsideri la fakton, ke la glora Scienco, sen kiu ni ne plu povus postvivi, estas, laŭ modernaj konceptoj, tro juna en ĉi tiu mondo, tiel ke kelkaj el ĝiaj sindediĉaj defendantoj ne rajtas surtronigi ĝin kiel posedanton de la tuta Vero. Nu, tio estus nepra dogmismo! Sekve, ĉio, sed ne Scienco. Multo estas esplorota. Sir Isaac Newton (1643-1727), kiu ne bezonas prezenton, diris: “Ni scias guton, ni ne scias oceanon”.

shutterstock

Reprodução BV

Fronte al la admono de la saĝa formulinto de Leĝo de Gravito, kiu estis kuraĝa deĉifranto de Apokalipso, mi emas mediti pri la Spirita Vivo, des pli konsidere al tio, kion tiu rimarkinda anglo modeste konkludis: “Mi mem ŝajnas al mi knabo, kiu ludas surborde de plaĝo, jen trovante iom poluritan ŝtonon, jen konkon belan, dum la granda oceano de Vero etendiĝas, nekonata, antaŭ mi”.

Scienco ne estas dogmo. Pro tio, la devo pensi kaj neŭtrala scienca konduto fronte al Vero estas kvalitoj de aŭtentika sciencisto. Tial, mi ofte asertas: kion la Religio intuicias, tion la Scienco iam pruvos en laboratorio.